Uit de verte lijkt het een schuurtje. Maar als je heel dichtbij komt, zie je dat het is beschilderd. En dat het eigenlijk een elektriciteitshuisje van Stedin is, daar naast het schoolplein van de daltonlocatie. Bij het schoolplein van de montessorilocatie staat ook zo’n Stedin-voorziening. In plaats van een saai grijs betonnen blok kijk je nu naar een voorstelling waarop de Kleine Prins bovenop zijn planeet staat en omringd door koningsblauw, uitkijkt op een kleurige regenboog. Het zijn de kunstwerken van Ivonne van den Nieuwendijk, die ik ga opzoeken in haar atelier in Bergschenhoek.
Ivonne weet van alles wat aanvankelijk saai is, iets spannends, leuks en moois te maken. Dat zie ik al in haar atelier aan de deuren van hout, die niet echt van hout zijn. Maar je zou zweren van wel.
Eerst maar eens terug in de tijd, toen Ivonne als ouder op De Kleine Prins kwam en zij en haar man actief waren in de school.
“Onze zonen, die nu 21, 19 en 18 jaar zijn, zaten van 2002 tot 2014 op de locatie Van Bassenstraat. Ik heb daar vaak de ramen beschilderd, bomen met vallende blaadjes in de herfst. In de lente vulde ik die dan weer aan met nieuwe groene blaadjes. Ook ieder jaar tijdens de Kinderboekenweek was ik erbij. Ik maakte de Voorleesboom en voor de Sinterklaasviering schilderde ik een tafereel van een schouw met pakjes eromheen. Die kan je omkeren en dan is het een kersttafereel. De schooltijd op de Kleine Prins was voor mijn kinderen heel leuk, toen wij verhuisden naar een andere wijk was het overstappen op een andere school dan ook geen optie.”
Ook het idee voor meer groen creëren op het schoolplein kwam van Ivonne. Zij maakte het ontwerp. Daaraan vooraf gaf zij knutsel-les aan de kinderen.
“Ik liet de kinderen kunstwerkjes maken met ideeën voor de invulling van het schoolplein en dat hebben we er in meegenomen. Ik ben heel blij met het resultaat; met het podium, de muurschilderingen en de hut van wilgentenen. Wat ik zo leuk vind is dat iemand dat nog steeds bijhoudt en ook dat er nieuwe dingen bij verzonnen worden. Dat juich ik helemaal toe.”
Jules Deelder
In het atelier van Ivonne staan grote panelen met portretten van bekende Rotterdammers, onder meer Jules Deelder, Loes Luca, Suzanne Bijl en de vijftiende-eeuwse Desiderius Erasmus. Het is een opdracht die ze diezelfde week nog zal voltooien.
“Dit is voor een gevel van een binnenplaats van een studentenvereniging aan de Veerhaven. De studenten bedachten zelf wie voor de tien prominente Rotterdammers in aanmerking kwamen. Deze portretten komen als ‘ramen’ aan de gevel.”
Als zij de panelen voor de muur weghaalt, zie ik daar talloze schetsen en foto’s van opdrachten die zij in de loop der jaren kreeg. Zeer uiteenlopende werken op zeer diverse locaties: ziekenhuizen, bedrijven, gemeentes, de dierentuin, scholen, het Kralingse Bos, op straat, schoolpleinen en ga zo maar door. “Je kan het zo gek niet bedenken, of er is wel iets leuks mee te doen,” zegt ze vrolijk. Het maakt nieuwsgierig naar hoe het allemaal begon. Tijd om dit eens te vragen.
Pop up-boek
“Op de middelbare school had ik zo’n goede tekenleraar! Ik ging heel graag naar de tekenlessen. Daarom wilde ik naar de Kunstacademie, waar ik voor mijn eindexamen een pop up-boek maakte voor kinderen. Want ik wilde als illustrator voor kinderboeken gaan werken. Ik ging zelfs naar Engeland voor een opleiding maar het liep anders, omdat het niet meeviel werk te krijgen als illustrator. In 1990 kon ik aan de slag bij een etalagebedrijf in het centrum van Rotterdam. Daar werd ik een allround-creatieveling. Er was daar nog helemaal niets. ‘Maak maar een atelier’ zeiden ze tegen mij. Ik kreeg dus volop uitdagingen op mijn pad. Mijn functie was decorateur, daarna projectleider. In vijftien jaar tijd veranderde er veel en ik veranderde mee. Ook kreeg ik de gelegenheid om binnen mijn baan mijn eigen bedrijfje te beginnen, dat ik Paint Point noemde: creatieve schilderingen voor bedrijven. De eerste opdracht was voor een keukenzaak waar ze mij vroegen voor een muurschildering. Dit leidde tot meer opdrachten voor winkels.
Het etalagebureau werd een reclamebureau en mijn functie heette toen art director. Maar alles werd zo commercieel, dat ik terug wilde naar mijn eigen creatieve werk. In 2008 begon ik, met behulp van anderen, voor mezelf. De etaleurs van vroeger wisten mij al snel te vinden. Van het een kwam het ander en sinds die tijd heb ik nooit zonder werk gezeten.”
Restaureren
Ivonne kan alles, als ik het zo zie en hoor. Haar creativiteit kent geen grenzen. Dat komt omdat ze doet wat ze leuk vindt, vertelt ze mij.
Dat heb ik ook altijd tegen mijn zonen gezegd, want dat vind ik zo belangrijk. Je kan wel gaan voor geld en status, zoals je in deze tijd veel ziet, maar is dat waar een mens gelukkig van wordt? Mijn zonen zijn alle drie de creatieve kant op gegaan. Ze maken ook gebruik van het atelier.”
Ivonne restaureert ook oude huizen en boerderijen. En soms moet ze spannende capriolen uithalen bij het schilderen.
“In Nooddorp beschilderde ik een plafond, twintig meter hoog, op de steiger. Ik heb bomen gemaakt waarbij ik negen meter hoog met stucwerk bezig was. Ja, soms kan het fysiek zwaar zijn. Dan lig ik te schilderen in een oranje hesje op straat, letterlijk in de goot. Dan komen buurtbewoners vragen hoe het met me gaat en brengen ze mij koffie. Ik maak van alles mee. Vaak leuke dingen, ook wel gekke dingen.”
Iets maken in samenwerking met kinderen – iets wat ze al vaak deed - vindt Ivonne een van de fijnste dingen om te doen.
Het was heel erg warm toen ze daar bij de montessori-locatie aan het schilderen was, afgelopen zomer. “Maar gelukkig kon ik uit de zon werken. Dat is het fijne van zo’n vierkant huisje, er is altijd wel een kant waar schaduw is.
En ook daaraan leverden buurtkinderen een bijdrage. “Ze stonden te kijken en ik vroeg of ze ook zouden willen schilderen. En ja, dat wilden ze heel graag.
Kinderen houden van kleuren. Dit palet koos ik omdat het mooi overeenkomt met de kleuren van het schoolgebouw en het logo. Het hoort nu echt bij de school, De Kleine Prins bij De Kleine Prins.”
Iedereen herkent de planeet, de voetbal, het prinsje. De tekst erbij is veelzeggend, zowel voor kinderen als voor ouders: Alle grote mensen zijn eerst kinderen geweest.
En zo is het.
Emmy Fons